O ελβετός φιλέλληνας Ιωάννης Γαβριήλ Εϋνάρδος γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 1775 στη Λυών και πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1863 στη Γενεύη. Από νωρίς έμαθε δίπλα στον πατέρα του να διαχειρίζεται τις οικογενειακές εμπορικές επιχειρήσεις. Μετά τη χρεοκοπία των εμπορικών επιχειρήσεων του πατέρα του στη Λυών ο Ι.-Γ. Εϋνάρδος εγκαταστάθηκε στην Ιταλία όπου αναδείχθηκαν όλες οι ικανότητές του ως εμπόρου, τραπεζίτη και διπλωμάτη. Μετά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης είναι από τους πρώτους Ευρωπαίους που συμπαραστάθηκαν στους αγωνιζόμενους Έλληνες. Έγινε ο οργανωτής, η ψυχή και ο στυλοβάτης όλων των φιλελληνικών κομιτάτων της Ευρώπης. Τα επόμενα χρόνια ο Εϋνάρδος υπήρξε ο γενναίος χρηματοδότης του ελληνικού αγώνα. O Καποδίστριας βρήκε στο πρόσωπό του τον σοφό σύμβουλο και τον σταθερό συμπαραστάτη στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η Ελληνική Πολιτεία. Συμμετείχε σε όλες τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν για την ίδρυση τράπεζας στο νεοελληνικό κράτος, συνέβαλε αποφασιστικά στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και για το λόγο αυτόν ανακηρύχθηκε από την προκαταρκτική συνέλευση των μετόχων της, της 13ης Νοεμβρίου 1841, μαζί με τον Νικόλαο Ζωσιμά, «επίτιμος διοικητής» της Εθνικής Τράπεζας.